Jullie stigma heeft me gek gemaakt!
Jullie Stigma heeft me gek gemaakt.
Theateracteur Hakan Arif vertelt je het verhaal van een man die tot waanzin wordt gedreven door de maatschappij.
Poprichev werkt als ambtenaar in het 19e-eeuwse Rusland en lijdt aan schizofrenie. Hij begint te geloven dat de honden onderling praten, brieven uitwisselen en zelfs een spionagenetwerk opzetten dat voor de staat werkt.
Poprichev, wiens eenzaamheid toenam naarmate zijn ziekte verergerde, en die werd verbannen en veracht door zijn werkgevers, collega’s, zelfs bedienden en dienaars, kon de feiten niet langer verdragen en zette een denkbeeldige wereld op waarin hij de koning van Spanje was en begon daarin te leven . Poprichev, die in een psychiatrische instelling terecht kwam, werd gemarteld als gevolg van de behandelmethoden van die tijd, dat wil zeggen, hij was “getemd”.
De vraag die het stuk aan het publiek stelt, is duidelijk: laten we Poprichev verlaten zodat hij gelukkig kan leven in de denkbeeldige wereld die hij voor zichzelf heeft gecreëerd? Of moeten we hem genezen en terugbrengen naar de echte wereld, naar de hel waarin hij leefde? En hoe weet je dat? Wat als die van hem echt is en die van ons een droom…
Hakan Arif wil van dit spel ook een sociaal project maken en de aandacht vestigen op het stigma (discriminatie) waar geesteszieken mee te maken hebben. Hakan Arif, die tijdens zijn observaties voorafgaand aan de voorstelling van dichtbij getuige was van de stigmatisering waarmee psychiatrische patiënten te maken krijgen in werk, onderwijs en sociale leven, wil met deze voorstelling mensen gevoeliger maken voor dit onderwerp. “Stigma: Ziekte boven ziekte”, zoals dat in psychiatrische kringen vaak wordt gezegd.
Arif Hakan, die al bijna een jaar observeerde in een psychiatrisch ziekenhuis, voordat hij met de stuk begint, met patiënten en hun familieleden praat en psychiaters ontmoet, beloof je te kijken naar een man die langzaam gek wordt, in overeenstemming met de werkelijkheid, in plaats van een onwerkelijke, overdreven gek.